WILLEM WILMINK

VERVELING

Grote vakantie. Maandenlang!

Nog één keer door die hoge gang,

dan was je vrij.

Maar na een week had je geen zin

en leek de blijdschap van 't begin

voorgoed voorbij.

Verveling, heel de middag lang,

je zwierf van straat naar huizengang,

waar kon je heen?

In bikkelharde zonneschijn

schenen de huizen leeg te zijn,

het gras van steen.

Je hele stad had zwaar het land,

 alsof het oud vertrouwd verband

verbroken was.

Je slenterde, zo loom en sloom,

langs 't schoolplein, de kastanjeboom,

de lege klas.

J.M.W. SCHELTEMA

JUF

Ik sta er iedere morgen

ze trekken langs me en groeten,

en geen is er van mij zelf.

Ze groeien omhoog met wat sproeten.

ik zoek tevergeefs naar mijn evenbeeld,

trek mijn hand schielijk terug als zij even streelt,

want geen is er van mij zelf.

Ze lachen maar wat en ze smoezen

om mijn poeder, de kleur van mijn blouse.

K. SCHIPPERS   

DE INVLOED VAN KINDEREN EN

HET VERKEER OP DE LEEFTIJD

VAN SCHOOLJUFFROUWEN

Mooie schooljuffrouwen van

een jaar of 22, uit de eerste

klas, lijken altijd 27 door

al die kinderen om hen heen.

En 17 als je ze ineens op de fiets

voor het stoplicht ziet wachten.

LEENDERT WITVLIET

HUN SCHOOL

Op vrijdag staan de brugklassers

bij hun oude school, terug op de basis

dag meester, dag juf,

de meester vraagt dan hoe het gaat

daarginds

en laat ze op het plein

met de bekende tegels, de groene banken

tegen rozenbottels, de beweging

om het heen en weer van de meesters en de juf, ze zijn weer terug,

en spelen mee met de nieuwe zesde klas,

met hartstocht, met inzet.

Dan gaat de bel en weer

trekt de tijd een streep

een rafelige grens

en opeens staan

brugklassers niet weten wat te doen,

met de hele lange middag doen,

op het lege plein, hun plein.

Van achter, ramen klinken tafels.

Eens zo klein. Hun school.

T. VAN DEEL

OVERWEGINGEN

Als ik nu tegen die jongen

zeg dat hij eruit moet gaan

zegt hij misschien waarom

meneer ik dee toch niks

en moet ik eerst staan

uitleggen dat hij weliswaar

inderdaad geen schuld heeft

maar dat het mij om

didactische redenen beter

lijkt dat hij verdwijnt

en hoe mooi het van hem

zijn zou als hij dat zonder

verdere discussie doen zou-

dus zeg ik maar niets.

Jac. VAN HATTUM

ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,

maar na al dertig jaren voor de klas,

en wat voor god ik ben doorgrond ik pas,

als ‘t sneeuwt en zij mij met hun ballen wachten.

LENZE L. BOUWERS

DE FOTOGRAAF

Voor de klassenfoto ben ik niet bang:

het grootste deel kan ik onzichtbaar maken

door me achter ruggen op te stellen.

En waar ik alleen op kom? Een opname lang

zal ik als fotomodel iedereen vertellen

dat ik spontaan ben zonder me op te maken.

Wat zie ik daar? Die plaatjesmaker

heeft gewacht tot ik mezelf was?

Ik bestel niks. Nou ja, die met de klas,

als herinnering voor later.